Rósa Björg: Búin að sætta mig við að verða aldrei söm
Rósa Björg Karlsdóttir er 51 árs og greindist fyrir 10 árum með illvígt krabbamein í ristli sem hafði dreift sér í endaþarm, legháls og eitla í kviðarholi.
Eftir langa meðferð og aðgerð þar sem settur var upp stómi tók við endurhæfingartímabil og gjörbreytt lífsmynd.
„Ég var búin að ganga á milli lækna í alveg í eitt og hálft ár áður en ég fékk greininguna. Við tóku gríðarlega mörg ár í mikilli baráttu. Manni er bara hent niður á botninn og snýst á botninum lengi. Svo tekur við mikil endurhæfing og uppbygging og að læra að lifa nýju lífi því maður fer aldrei aftur á sama stað og fyrir veikindin. Ég er búin að læra það og sætta mig við það.“
Hefði viljað stuðning fyrir börnin og manninn
Þegar Rósa Björg greindist voru stelpurnar hennar tvær á viðkvæmum aldri. Veikindin höfðu mikil áhrif á þær og þær þurftu að fullorðnast á mjög skömmum tíma og taka ábyrgð á hlutum sem þær höfðu ekki þurft að gera áður; sjá um nesti, skipulag varðandi skóla og fleira.
„Því miður fengu þau ekki stuðning á sínum tíma. Ég hefði viljað að Stuðningsnetið okkar hefði verið orðið svona öflugt og sterkt eins og það er orðið í dag. Ég sé það þegar ég lít til baka. Ég hefði svo innilega viljað að þau hefðu fengið utanumhald. En sem betur fer erum við komin með þessa hjálp í dag og þessa aðstoð. Ég hefði líka svo gjarnan líka viljað eiga svona hvetjara út í bæ sem þyrfti bara að vera til staðar fyrir mig og hlusta.“
„Þú ert með frábæra lækna og heilbrigðissstarfsfólk en það er bara eitthvað x-mikið sem þú getur spurt það fólk út í af því það þekkir og veit ekki hvernig það er að lenda á þessum vegg. Hvernig það er að upplifa allt þetta flæði af tilfinningum. Það eru allir alltaf svo þakklátir loksins þegar þeir hitta einhvern sem hefur svipaða sögu, svipaða reynsla, á svipuðum aldri sem það getur spurt skrýtinna spurninga. Og þú ert ekkert dæmdur fyrir það. Þarna hittirðu bara einhvern einstakling sem getur gefið þér alls konar svör af eigin reynslu.“
Maðurinn eins og rútubílstjóri
Líf eiginmanns Rósu Bjargar gjörbreyttist og eftir greiningu sneri það að mestu um að halda heimilinu gangandi og sjá um stelpurnar á milli þess sem hann ók konu sinni í meðferðir eða fylgdi henni í heimsóknir til lækna eða á spítala. Þegar hún lítur til baka óskar hún þess að hann hefði fengið stuðning.
„Ég vil bara hvetja alla til að leita til okkar í Stuðningsnetinu vegna þess að í lok dags þá kemurðu alltaf pínu ríkari út og átt fleiri verkfæri í töskunni til að leysa vandamálin.“
